Ai eshte nje personalitet siperfaqsor eksoterik, i cili interesohet rreth aparencave dhe formes, duke lene pas dore synimet dhe permbajtjen.
Ai karakterizohet nga tendenca fanatike per te marre qendrime te ashpra ndaj te tjereve, duke tentuar ti eleminoje ata me cdo lloj menyre apo force qe mund t'i vije ne dore. Personalitet ky i pushtuar nga mosbesimi tek te tjeret dhe keqkuptimi i teksteve.
Ekzistojne gjithashtu edhe karakteristika te tjera te cilat ne te vertete jane shkaqe dhe motive qe shtyjne drejt perplasjes me te tjeret dhe Tekfirit (ekskomunikimit) fenomen ky qe studjues te ndryshem kane dhene nje kontribut te vlefshem ne paraqitjen e tij.
Ajo qe ne do te paraqesim ne kete kumtese eshte diskutimi rreth disa karakteristikave te vecanta e te rendesishme te formimit tekfirist, qe do te kontribuoje ne cmontimin e fenomenit te ekstremizmit tekfirist, kufizimit dhe minimizimit te agresivitetit te tij ndaj njerezve dhe gjakderdhjes.
1- Arroganca Fetare
Nder karakteristikat me te spikatura tek personaliteti tekfirist eshte se ky personalitet eshte i mberthyer nga deliri i madheshtise dhe arroganca fetare. Ajo eshte nje arrogance e "shenjte" ne pikepamjen e atij personi, qe nis prej injorances komplekse tek njeriu dhe eshte krejt e natyrshme qe njeriu injorant sa here qe ngren poziten, ngren edhe nivelin e agresivitetit dhe delirit te madheshtise. Arroganca fetare eshte nje prej karakteristikave me te rrezikshme, sepse egoisti ne dynja mund edhe te udhezohet prej predikimit, ndersa egoistit ne fe nuk i vlejne predikimet, sepse ai nuk i pranon ato. E si mund t'i pranoje predikimet ai person qe veten e sheh ne poziten e predikuesit dhe kurre te te predikuarit?! Perkundrazi, ai mund te irritohet e te ankohet prej predikimit e te arrije ne nje konkluzion ekzemlar, sic thote Allahu ne Kur'an:
"E kur i thuhet atij "Kije frike Allahun" ate e ze euforia per gjynahet. Xhehenemi eshte i mjaftueshem per te dhe vendprehja e tij e mjere" [bakareh:206].
Atij i duket vetja sikur ka kapitalizuar te verteten e ne fakt ai jeton ne nje iluzion zhgenjyes dhe mbase personaliteti i tij eshte prove qenesore per ajetin kur'anor:
"Thuaj, a t'ju tregojme per humbesit me te medhenj nder vepra? Ata, perpjekjet e te cileve u shuajten ne jeten e kesaj bote e ata mendojne se po bejne dicka te mire" [kehf:103-104].
Arroganca fetare mbase e shnderron personin ne te guximshem, por ai mund ta shtyje ate ne kokekrisje gjithashtu. Ashtu sikurse kembengulja ne te kote mund ta shnderroje ne individ agresiv e konfrontues dhe mund ta shtyje edhe ne ekstremitet me Evlijate e Allahut dhe Pejgamberet e Tij.
Kjo qe thame eshte nga pervoja historike kur disa injorante, te cilet me pas iu bashkuan Khavarixheve, i qendruan perballe Pejgamberit s.a.v.s. duke i predikuar atij e duke e urdheruar qe te vendoste drejtesi ne ndarjen e plackes se luftes, sic transmeton Ebu Said El-Khudari r.a. qe thote: Teksa ishim tek i Derguari i Allahut s.a.v.s. i cili po ndante Dhul Khuejsireh - Hurkus ibn Zuhejr Et-Temijmi - nje burre i Beni Temimit e i tha Pejgamberit s.a.v.s.: O i derguari i Allahut, ver drejtesi. Pejgamberi s.a.v.s iu pergjigj: Mjere ti, e nese nuk vendos une drejtesi kush ka per te vendosur? Ece dhe humbe nese nuk vendos drejtesi. Omeri r.a. i tha: O i Derguari i Allahut, me jep leje t'ia kepus qafen! Pejgamberi s.a.v.s. i tha: Lere, ai ka nga njerez qe namazi juaj do te duket asgje para namazit te tyre, agjerimi juaj asgje para agjerimit te tyre. E lexojne Kur'anin e nuk do t'u kaloje kerci i grykes. Dalin prej Islamit ashtu sikurse shkeputet shigjeta nga harku...(deri ne fund) [trns. Bukhariju, h 3414]
1/1- Arroganca Fetare dhe Percmimi i te tjereve.
Ne nuk mund t'ia mohojme nje personi, qe posedon nje doktrine dhe bindje fetare, apo jo fetare, te drejten e krenarise me ate qe ai beson, mbrojtjen dhe mbeshtetjen e bindjeve te tija. Ajo qe ne ia kerkojme si parandalim eshte nese kjo krenari shnderrohet ne mbufatje personaliteti dhe ekzagjerimi i tij pa kapacitet dhe kriter, ne ate menyre qe te arrije te deliresoje arrogance dhe madheshti.
Kjo eshte ajo qe nxit dhe shpie detyrimisht ne percmimin dhe nencmimin e te tjereve, deshiren dhe pranimin e gjakderdhjes, c'nderimin dhe konfiskimin e pasurise se tyre.
Kjo eshte e njejte me c'ka paralajmeruar dhe parapare Kur'ani ku Allahu thote: "Dhe prej ithtareve te librit ka qe po ua besove nje kuintal are, ai ta kthen. Por ka prej atyre qe po ia besove qofte edhe nje dinar, as qe ka ndermend te ta ktheje, pervecse u rrin vigjilent per cka thane: S'kemi rrugedalje tjeter me analfabetet. Dhe thone rreth Allahut genjeshtra e ata e dijne kete."[al imran:75]
Perfundimisht, arroganti ne fene e tij do ta aktivizoje arrogancen edhe ne vete fene, duke arritur te kontrollohet prej epshit dhe feja te shnderrohet ne nje loderz ne duart e tij dhe ure qe do t'ia mundesoje arritjen e qellimeve dhe ngopje te deshirave te tij. Per rrjedhoje, merr guximin te kalsifikoje hallalle dhe harame sipas qefit dhe preferences. Rrebelohet ndaj mesimeve te fese megjithese ajo qe e inspiron prej literales eshte deceptive ndaj kerkesave fetare.
Kjo pra eshte ajo qe e paralajmeroi Pejgamberi s.a.v.s. prej hadithit te Khavarixheve kur tha: "Dalin prej Islamit ashtu sikurse shkeputet shigjeta nga harku"
2- Preokupimi per subjekte periferike
Karaketeristika e dyte me te cilen dallohet personaliteti tekfirist - pas Arrogances Fetare - eshte te ngaterruarit neper vogelsira, preokupimi per gjera sekondare, perfshirje ne efektet anesore dhe periferike. Keto jane produkt i humbjes se balances se sakte ne diagnostikimin e ceshtjeve dhe percaktimin e prioriteteve. Prandaj shohim militantet e ketyre grupimeve qe merren shpesh me kundershtime, pyetje, cikerrima, thashetheme rreth vogelsirave dhe ceshtjeve te panevojshme, duke i ngritur ato ne nivel percaktues, ne kurriz te ceshtjeve te medha ne Doktrine, Sheriat dhe Jete.
Kur'ani na ka pershkruar nje metodologji te qarte. Na ka bere thirrje t'u largohemi vogelsirave dhe periferizmave e te perqendrohemi ne tekstet kruciale (Metn) dhe parimet e dobishme (Usul).
Kjo eshte ajo qe mesojme ne ngjarjen e Ehli Kehfit (banoret e shpelles) dhe se c'fare na ka folur Allahu per divergjencat qe njerezit kishin rreth numrit te tyre.
Allahu xh.sh. ka thene: "Do te thone se ata ishin tre e qeni ishte i katerti. Thone se ishin pese dhe i gjashti qeni i tyre. Flasin me hamendje. Dhe thone shtate e i teti qeni i tyre.", Menjehere vjen udhezimi hyjnor duke na e bere te domosdoshme shmangien dhe largimin nga ky lloj polemizimi te paefektshem dhe thote: "Thuaj, Zoti im eshte me i dituri per numrin e tyre dhe nje pakice di per ta. Ti mos polemizo rreth tyre, pervcse me ate qe te eshte shpallur e as mos pyet askend per ta." [kehf:22]
vazhdon....
[tema permban nje sere burimesh, qe do t'i publikojme ne fund te saj]
Comments
Post a Comment