Karakteristika e trete e personalitetit tekfirist eshte diapazoni i ngushte qe kane grupimet tekfiriste dhe ne te njejten kohe ekskluziviteti i tyre. Kjo sjell perdorimin e dhunes dhe forces ne perballje me te tjeret. Askund nuk gjen shenjteri dhe askund nuk gjen dot fajesim te mallkimit, sharjes, ofezes, goditjes fizike, shkeljes se shenjterise se njeriut.
Askund nuk gjen ne fjalorin e tyre keqardhje dhe njerzillek, pervecse ne raste te vecanta, a thua valle se themelore ne nje personalitet besimtari duhet te ekzistoje presioni dhe ashpersia, ndersa permbajtje te dashurise, meshires dhe njerezillikut duhet te kete vetem ne raste te vecanta.
Keto stigma nuk jane te sotme, por jane te prejardhura perkrah historise, ku me evoluimin dhe zhvillimin evoluohen edhe metodat.
Fillesat e tekfirizmit si grupim jane qe ne hapat e para te Kalifit Ali k.w. aty ku politika filloi te stigmatizohet nga Kharixhite dhe shpallja Kafir (femohues, infidel), apo ekskomunikimi islam, ndaj Kalifit Alit k.w.
Ne ditet tona Tekfiri shihet si produkt i perplasjeve, qe shihen si doktrinale, e ne fakt jane me prapavija ideologjike. Tashme Khavarixhet te reduktuar ne Ibadizem, ia kane lene vendin historikisht perplasjeve mes dy grupimeve te medha, atij Sunnit dhe atij Shiit.
Eshte per tu habitur se si realizohet prej hicit nje perplasje dhe konflikt mes ketyre dy grupimeve. Shkaqet premature i kemi permendur kalimthi edhe ne pjesen e pare: E para, perplasje ne subjekte sekondare dhe e dyta si rrjedhoje e te pares, subjektet sekondare jane te gjindshme dhe ekzistente ne te dyja palet pretenduese te njejta.
Fjalavjen, ne te kaluaren eshte hiperbolizuar akuza per "Fallsifikim te Kur'anit". Akuza keto te hedhura nga ekstremizmi Shiit ne njeren ane dhe nga ana tjeter sheh te njejtat akuza, me ndryshim vendpoziten e qendrimit, pra Sunnitet qe akuzojne Shiitet per fallsifikim. E gjitha kjo histeri nuk eshte dhe nuk ka qene gje tjeter pervecse perplasje me dukje doktrinale me prapavija politike, pra fjale boshe ku transmetimet e njejta gjenden tek te dyja palet dhe ku Kur'ani po ashtu eshte i njejti funksional tek te dyja palet.
Ekstremizmi Shiit ose Shiizmi Safevid
Shiizmi ne realitetin e tij, ashtu sic pershkruhet historikisht edhe prej vete mendimtareve shiit, pertej konceptit doktrinal, eshte nje lloj progresivizmi musliman, ne kuptimin e rrebelimit ndaj pushtetit qe imponon ose detyron me dhune dhe korrupsion.
Ky pushtet, rrebelimi ndaj te cilit behet obligim, eshte ai qe bie ndesh me parimet shiite permes filozofise revolucionare islamike ne format majtiste te barazise, ku lufta ndaj aristokraciese eshte zhvilluar krahe per krahe me luften ne perhapjen e Teuhidit - Monoteizmit, shtoi ketu edhe faktin se dogma e Teuhidit eshte predikim i orientuar kunder kultit te individit.
E thene me koncepte bashkohore, Shiizmi ne origjine nuk eshte botekuptim persian por arab. Vetem se pergjate historise, duke mos i reizstuar forces se pushteti Emevit dhe Abbasid, ai nuk pati sukses politik ne themelimin e nje shteti te qeverisur, pervecse ne Iran, ku shpesh here edhe studjuesit perendimore vendosin ta karakterizojne si "Islami Iranian".
Shkaku i suksesit shiit ne Iran dhe deshtimi i ngritjes se nje shteti dhe qeverie stabile te qendrueshme ka ardhur si pasoje e transferimit te rrenjeve te origjines se parimeve ne Iran me lulezimin e tij nga vete bijte e shiizmit (arab) te cilet i fabrikuan keto parime dhe terminologji te rregullave.
E kush thote se Shteti Shiit Fatimid qendroi aktiv per kater shekuj me rradhe ne Egjipt dhe Afriken Veriore, nuk ka per qellim se Shiizmi ishte transi i nje toke pjellore per te mbjelle parimet e tij, apo ndonje shpikje egjiptiane, perndryshe do te kish vazhduar te ekzistoje ende ai shtet me vazhdimin e adoptimit te shiizmit tek egjyptianet dhe tunizianet ashtu sic vazhdoi te mbese tek iranianet.
Para ardhjes se Safevideve ne pushtet, Irani ka pasur 4 qytete te konfesionit shiit - Auah, Kashan, Sebizuan dhe Kum.
Me ardhjen e Ismail Safeviu ne pushtet ai shpalli Shiizmin si konfesion zyrtar te Iranit, duke shtypur dhe masakruar popullaten sunnite e cila ne ate periudhe perbente 64% te popullates ne shek. 15. E me pas Abbas Safeviu ne shek. 16 ne bashkepunim me anglezet i hapi lufte Perandorise Osmane Sunnite, ku fatmiresisht Perandoria ne bashkepunim me Afganet i dhane fund sundimit 300 vjecar Safevid ne Iran. Pas Safevdeve, Irani u qeveris nga dinastia Afsharide e pas tyre nga dinastia Kaxhare deri me 1944 dhe me pas dinastia Pahlaviane deri ne rrezimin dhe ardhjen ne pushtet te Revolucionareve Shiit me ne krye Khomeinin, i cili i kishte dhene nje zgjidhje doktrinale problemit te imametit si regjim qeverises duke e shnderruar ate ne te ashtequajturen Vilajeti i Fekijhut, apo sic njihet ne pernendim "Sundimi i Ajetullaheve", por per kete do te shkruajme ne pjesen e trete te Specifikave te Personalitetit Tekfirist.
Comments
Post a Comment